Omwegen-19

YELLOWSTONE (1) : Water en vuur

Zeven fotoboeken ontstonden er naar aanleiding van ons 6-daagse bezoek aan Yellowstone in 2014. Het achtste boek maakte ik nadat we in 2018 met een speciale reden naar Yellowstone terugkeerden. Dit ongelofelijk mooie National Park met een oppervlakte van 8983 km² in het noord-westen van Wyoming en kleine gedeeltes in Idaho en Montana verkreeg op 1 maart 1872 de status van National Park en werd daarmee een van de grootste nationale parken van de USA. 

We kunnen ons nauwelijks voorstellen dat er een gebied bestaat waar je amper woorden kunt vinden voor de onbeschrijfelijke schoonheid van de natuur. De dans die vuur en water in de krater van deze slapende super-vulkaan maken is met geen pen te beschrijven. Waarom ik dat toch doe in de Omwegen verhalen die ik op mijn website publiceer? Simpel gezegd: waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over. Maar er staan wel erg veel (bijna) dezelfde foto’s van bepaalde geysers, pools of hot springs in de fotoboeken. Tja … ik ‘schets’ zogezegd met de camera en al die detailfoto’s brengen me dichter bij wat ik uiteindelijk schilder.
Het mag niet onvermeld blijven dat ik pas in 1996 voor het eerst met schilderen ben begonnen en dat ik, misschien omdat Yellowstone mijn eerste ‘model’ was, hierdoor een stijl van schilderen vond die bij me paste. In het voorjaar van 1997, het voor ons toen nog analoge tijdperk, arriveerden we totaal onvoorbereid op wat ons in Yellowstone te wachten stond. Onze zintuigen kregen heel wat te verstouwen. Die eerste indrukken werden opgeslagen en zo goed als zeker aangevuld met een door de eigen fantasie aangedragen ‘hemels vernisje’ van haarscherpe vormen en sprankelende kleuren. We verwachtten dat Yellowstone tijdens een volgend bezoek niet helemaal meer aan onze hoog gespannen verwachtingen zou kunnen voldoen en dat  alles wat gewoner zou zijn. Yellowstone trok zich van deze vooronderstelling niets aan. Integendeel.

In 2014 keren we voor 6 dagen en in 2018 voor 4 dagen terug en logeren andermaal in The Three Bear Lodge in West Yellowstone. Nu, met een digitale camera op de buik, verkennen we alle Basins en Terraces, Geysers en Fumaroles, Springs and Hot Springs, Pools, Mudpools en Paint Pots, Cascades, Lakes en Falls, Passen en Viewpoints, die voor ons toegankelijk en bereikbaar zijn. 

Sneeuwmuren en bevroren woorden

Op 19 mei 2014 vertrekken we vanuit Jackson Hole naar de zuidelijke entrance van Yellowstone National Park. Het is héél koud. De eerste stop is bij Lewis Lake, één grote ijsvlakte. Het is volkomen windstil en de bomen rondom het meer lijken eveneens bevroren te zijn. De stilte is bijna sacraal en veegt elk opkomend woord van onze lippen. Yellowstone Lake zien we alleen vanuit de verte. De toegang is afgesloten. Teveel sneeuw. Eigenlijk is het een wonder dat we al via de South Entrance kunnen binnen rijden. De weg voert over de Craig Pass waar de sneeuw op plekken meer dan drie meter hoog ligt. We stoppen en Thei gaat voor de sneeuwmuur staan, daarbij zijn hand omhoog stekend om te laten zien dat de toppen van zijn vingers de hoogte van 2,50 meter aangeven. Leuk plaatje.

Op dat moment stoppen er twee busjes achter ons en er springen zo’n vijftien Chinese toeristen uit. Ze hebben gezien wat Thei deed en zij gaan op hun beurt ook voor de sneeuwmuur staan, steken eveneens hun hand omhoog en de camera’s klikken. Een paar dagen later, tijdens een soortgelijke situatie, vragen we ons af waarom Chinese toeristen ons gedrag kopiëren. We testen het zelfs uit door tijdens een van de wandelingen de camera op een willekeurige plek van een boardwalk te richten en daar foto’s van te maken. Nadat we zijn doorgelopen zien we dat de Chinese toeristen dezelfde plek ook fotograferen. Waarom en hoezo? Geen idee. We zijn de Chinese taal niet machtig anders hadden we de vraag beslist gesteld

De volgende stop is bij de Kepler Cascades; gigantische bulderende watervallen. Ondanks dat we op grote afstand staan van die watermassa’s worden we behoorlijk nat en we moeten schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan. Aan de hoeveelheid water die naar beneden komt is duidelijk te zien dat het voorjaar zijn intrede heeft gedaan. Voorjaar? Wij hebben daar een iets andere voorstelling van.

Born of Fire 

En dan arriveren we bij Upper Geyser Basin. Bij het Visitor Center kopen we vandaag alleen wat informatie, aangezien we zeker weten dat we een hele dag nodig zullen hebben om ongegeneerd in dit gebied rond te zwerven. Dat Old Faithful, net als wij aan de balie staan, zijn water en stoom de lucht in spuit, beschouwen we als een ‘wees welkom’ in Yellowstone. We laten de honderden toeristen achter ons en rijden verder tot we door de volgende rookpluimen worden uitgenodigd om de auto aan de kant te zetten. We zijn hier eerder geweest, we hebben bijna heel Yellowstone in 1997 al doorkruist. We konden toen al geen passende woorden vinden die recht deden aan alles wat we te zien kregen. We geloofden onze eigen ogen niet eens toen we bij thuiskomst onze foto’s bekeken.
De camera maakt vandaag al overuren en wij worden betoverd door alles wat Yellowstone biedt. En dit al op onze eerste dag. De volgende stop is Midway Basin waar zich de Grand Prismatic Spring bevindt en waar we beslist niet aan voorbij willen rijden. 

De lucht is loodgrijs en het is ijzig koud als we dapper de eerste stappen op de boardwalk zetten, maar voordat we 150 meter hebben gelopen begint het flink te sneeuwen. We zien al gauw in dat het niet verantwoord is om vandaag verder te gaan. Benen breken willen we niet en daarom schuifelen en glibberen we – net als alle andere aanwezige toeristen – voorzichtig voetje voor voetje over het spekgladde plankier terug naar de parkeerplaats. Tijd om het motel op te zoeken. We rijden naar Madison Crossing en slaan daar linksaf naar West Yellowstone waar onze gereserveerde kamer wacht in het Three Bear Motel, hetzelfde motel waar we 17 jaar geleden ook logeerden. Glimlachje … glimlachje … we blijven hier 6 dagen … we hebben de tijd.

Een sprong vooruit

Ik spring even vooruit in de tijd naar 16 mei 2018 als we, dit keer zonder reservering, onverwachts weer voor de balie van de Three Bear Lodge staan. Vanwege bar slechte weersomstandigheden hebben we een aantal  meer noordelijk gelegen gedeeltes uit onze reis moeten schrappen. Dat betekent dat we Yellowstone een week eerder bereiken dan de bedoeling was. Ondanks dat we gisteren in Arco (Idaho) van mensen te horen kregen dat er in West Yellowstone geen bed meer te krijgen was en ook op Internet te zien was dat alles volgeboekt was, zijn we op de bonnefooi op weg gegaan naar de West Entrance van Yellowstone. Ergo … óf we slapen vanavond in The Three Bear Lodge óf we slapen in de auto.

Dit gebeurt er.
Aan de receptie van de Lodge krijgen we te horen dat er alleen een kamer met één queen bed in het hotel-deel vrij is voor twee dagen, voor $ 225,- per nacht. Prijzen van 250 dollar per nacht zijn in West Yellowstone heel gewoon geworden. Maar wij vinden de prijs te gek en het bed te smal. We vragen om een goedkopere oplossing, tonen ons ANWB kaartje dat meestal voor korting zorgt en vertellen er ook nog bij dat op Internet de vanaf-prijs $169.- ex tax. aangeeft. Ik vertel er alleen niet bij dat ik gezien heb dat dit laagseizoen-prijs is, én ook niet dat de website aangeeft dat alles volgeboekt is. Ik vertel wel dat we steeds terugkomen naar dit motel omdat we het hier zo naar onze zin hebben. En dat we gewoon nergens anders naar toe willen gaan. De dame die ons helpt roept er een collega bij. Twee gezichten zoeken intensief naar iets in de computer. “Are your Marcelle van Dijck” vraagt de collega ineens. Dat kan ik bevestigend beantwoorden. Ze hebben in de computer ongetwijfeld gezien dat we hier eerder logeerden. De twee dames bediscussiëren iets en komen dan met het voorstel om ons een terugkeer-korting van 20% te geven op een kamer in het motel. En dat levert voor ons een prijs per nacht op van $150.- incl. tax op. We kunnen drie nachten blijven en we zijn dolblij. De vraag, waar ze de mensen die de kamer gereserveerd hadden nu onderbrengen, stellen we wijselijk niet aan beide dames. Daarna reserveren we een tafeltje in het restaurant en ik vertel erbij dat Thei vandaag nu gelukkig zijn 70e verjaardag in stijl kan vieren. Breed glimlachend vertellen beide dames ons dat het dessert hem vanavond door het hotel zal worden aangeboden.

Grand Prismatic

De Grand Prismatic Spring is 75 x 90 meter en heeft een diepte van 49 meter. Het water heeft een constante temperatuur van 85°C. Doordat het water extreem zuiver is, heeft het een diepe blauwe kleur. De oranje kleur aan de zijkanten wordt veroorzaakt door bacteriën die in de microbiële matten leven langs de randen van de bron, waar het water voldoende is afgekoeld. De Grand Prismatic Spring is een van de spectaculairste trekpleisters van Yellowstone die, ook vanuit een ruimtecapsule gezien, adembenemend mooi is (foto niet zelf gemaakt). Menige toerist die Yellowstone bezoekt ziet op Internet de opnames die vanuit de ruimte zijn gemaakt. In het verleden verschaften veel van deze mensen zich op onverantwoorde manier toegang tot de berghellingen rondom de Spring om de Grand Prismatic van iets grotere hoogte te kunnen bekijken en fotograferen. Daardoor ontstonden ongewenste en ronduit gevaarlijke situaties waar de National Park Service niet blij mee was. Er werd besloten om een officiële trail met uitkijkpunt op een van de berghellingen aan te leggen om zo de stroom toeristen beter onder controle te kunnen houden. De trail naar het uitkijkpunt werd in juli 2017 geopend.

Helaas … het mag niet

De Grand Prismatic vanaf het uitkijkpunt bewonderen en fotograferen. Dat is voor ons de voornaamste reden om in 2018 naar Yellowstone terug te keren.
Na het inchecken in de Three Bear Lodge rijden we eerst naar het Visitor Center met de vraag om te vragen waar het uitkijkpunt voor de Grand Prismatic Spring zich precies bevindt. Helaas krijgen we daar te horen dat de trail naar het uitkijkpunt pas eind volgende week opengaat. De hike ernaar toe is op dit moment te gevaarlijk vanwege het onvoorspelbare gedrag van overactieve beren. De teleurstelling is groot. We proberen de ons te woord staande Park Ranger te overtuigen dat we erg voorzichtig zullen zijn en vragen haar om over haar hart te strijken omdat we hier speciaal voor naar Yellowstone terug zijn gekomen. Helaas  …  het mag niet. Volgende week tijdens het Memorial Weekend dan móéten alle wegen en ook alle trails sneeuwvrij en toegankelijk zijn. Zouden er dan overal Park Rangers langs de paden staan met bear-spray in de aanslag? Tot overmaat van ramp begint het dan ook nog te regenen en het vooruitzicht is dat dit ook de komende dagen zo blijft.  We zijn zo intens blij dat we, geheel onverwacht, toch drie nachten hier kunnen blijven, maar wat kunnen we en gaan we gedurende deze natte dagen doen? 

Jammeren helpt niet. We stappen in de auto en rijden via de West Entrance het National Park binnen. De stad West Yellowstone ligt in Montana en ongeveer 5 mijl na de ingang rijden we Wyoming binnen. Ineens is het droog en voordat we de wegsplitsing bij Madison bereiken breekt de zon door het egaal grijze wolkendek. Curieus. Een dag later wordt ons uitgelegd dat de Continental Divide van grote invloed is op het weer in het Park. De Continental Divide is een bergkam die fungeert als waterscheiding, beginnend bij Cape Prince of Wales in Alaska en eindigend bij het zuidelijkste puntje van Patagonie en Tierra del Fuego.  De ook als The Great Divide bekend staande waterscheiding zorgt ervoor dat in het oosten de rivieren afstromen naar de Atlantische Oceaan en in het westen naar de Stille Oceaan.
De Grand Prismatic Spring is vandaag ons voornaamste doelwit en weer fotograferen we dit natuurfenomeen van alle kanten, behalve vanaf het uitkijkpunt waar we speciaal voor gekomen zijn. Na bijna twee uur rijden we naar Biscuit Basin en Black Sand Basin. De kleuren zijn prachtig, maar anders dan vier jaar geleden. Het lijkt alsof de kleuren doorzichtiger – breekbaarder –  zijn. En de foto’s zijn om te wenen zo mooi. Thei ziet alweer een nieuw boek verschijnen.

Fountain Paint Pot

Op de terugweg naar ons motel zien we mensen over de boardwalk lopen van Fountain Paint Pot dat aan de linkerkant van de weg ligt. Thei parkeert de auto al op de kleine parkeerplaats van het Basin voordat we kunnen overwegen of we vandaag niet al genoeg gezien hebben. Het Basin is niet zo groot en we denken binnen een kwartier de rondwandeling over de 1,5 mijl lange boardwalk te hebben gemaakt. De wandeling duurt ‘iets’ langer. Mag geen probleem zijn. Het is lang licht en Thei belooft om voor de inwendige mens te zorgen.

Fountain Paint Pot is een fascinerend gebied met geisers, warmwaterbronnen, modderpotten en fumarolen. Het heeft zijn naam gekregen vanwege de rode, gele en bruine tinten van de modder in dit gebied. De verschillende kleuren ontstaan door het oxidatie-proces van het in de modder aanwezige ijzer. 

Via de 1,5 mijl lange, in een lus lopende, boardwalk wandelen we eerst door de dode resten van een bos Lodgepole Pijnbomen die zijn verdronken in het water van de omringende warmwaterbronnen. Daarna volgt een levendige verzameling geisers. Clepysdra Geyser barst bijna aanhoudend uit. Morning Geyser heeft de tegenovergestelde persoonlijkheid en barst zeer zelden uit. Fountain Geyser wordt beschreven als een van de meest indrukwekkende geisers van Yellowstone, met uitbarstingen van 15 meter hoog die een half uur kunnen duren. Red Spouter verandert tijdens de seizoenen. In de lente en zomer spuit hij rood water en modder. Tijdens de nazomer en herfst is het een sissende fumarole. De fumarolen op een helling fluiten en sissen terwijl er gassen en stoom uit de grond ontsnappen. Net onder de fumarolen, waar wat meer water aanwezig is, loopt het pad om Fountain Paint Pot. De mudpots borrelen en knappen terwijl klodders modder uit het oppervlak komen als miniatuur trapeze-artiesten. De Silex Spring is net een klein blauw zwembad dat omrand is met witte silica. Water stroomt over de zijkanten van de bron en creëert een oranjekleurig oppervlak dat bedekt is met kabbelend water. Deze kleuren zijn gemaakt door thermofielen, warmteminnende micro-organismen die in de warmwaterbronnen van Yellowstone leven.De rondwandeling beëindigen we bij de diep-blauwe Celestine Pool, die veel minder turbulent is dan de geisers, mudpots en fumaroles die we net achter ons hebben gelaten. We zijn van mening dat de extreme confrontaties van water en vuur hier het slotakkoord van een perfecte dag hebben verzorgd.

In het volgende Omwegen-verhaal vertel ik meer over onze ervaringen in Yellowstone.

*) OMWEGEN-20 verschijnt op 15 juli 2021

Link naar fotoboek : YELLOWSTONE-1 >>

Link naar fotoboek : YELLOWSTONE-5 >>