Sabine Lintzen – Sjaak Smetsers – Marcelle van Dijck-Heitzer
objecten, sculpturen en schilderijen
Tijdens Kunstroute Gulpen-Wittem 2025 in het Pinksterweekend exposeren
51 uitgeselecteerde kunstenaars hun werken op diverse locaties
op zondag en maandag 8 en 9 juni van 10.00 – 17.00 uur
en op ónze locatie (nr. 4) ook op
zaterdag 7 juni
Omwegen-42 begint met onze ervaringen in Snow Canyon, een State Park in het zuidwesten van Utah. De naam Snow Canyon heeft niets met sneeuw te maken, behalve als er werkelijk een dun laagje sneeuw is gevallen. Het is een gebied dat oorspronkelijk de naam Dixie State Park kreeg en later naar Lorenzo and Erastus Snow, twee belangrijke pioniers in Utah, werd herbenoemd.
Het is 8 mei 2018 als we het State Park gaan verkennen, de
Ruim 8.000 jaar geleden werd Zion al door mensen bezocht, maar bewoning vond pas rond 1.500 jaar geleden plaats toen de Anazasi dit tot hun woonplek maakten. Een volk van jagers en verzamelaars dat later ook landbouw bedreef. Tot 1858, toen de eerste blanken (Mormonen) in het gebied aankwamen, bewoonden de Paiute-Indianen het gebied. De mormonen leefden zelfvoorzienend en hielden vee, schapen en paarden. In de vallei verbouwden ze voedsel. De
Terug in de tijd, naar 1989, toen Thei en ik onze eerste voetstappen in het zuidwesten van de USA zetten en een bezoek aan Bryce Canyon, naast menig ander National Park, ook in ons programma zat. We logeerden toen drie dagen in Ruby’s Inn, destijds het enige motel dat even buiten Bryce Canyon National Park lag. Ruby’s Inn ligt er nog steeds. Alleen is er in de loop der jaren een complete stad omheen
Na een aantal dagen in Yellowstone te hebben rondgezworven, verlaten we het National Park en rijden via Cody naar het piepkleine stadje Meeteetse in Wyoming, om daar te overnachten. De volgende dag hebben we ingepland om ons hart op te halen in de al een paar jaar op onze verlanglijst staande Gooseberry Badlands. En dat doen we.
Na meer dan vijf uur te hebben rondgezworven in deze badlands die eruit zien als de restanten van
Zonnig en warm kun je onze reis in 2018 niet noemen. Eind april zijn we in Salt Lake City geland en gedurende ruim twee weken dwingen regen, sneeuw en kou ons telkens om onze plannen om te gooien, routes te wijzigen en locaties te schrappen. Omdat gebieden in het noorden van California, Oregon en Idaho vanwege extreme sneeuwval niet bereikbaar zijn, moeten we ‘de kop van onze reis’ helaas ook
Badlands National Park ligt in het zuidwesten van South Dakota, heeft een oppervlakte van 982 km² en is in 1978 een National Park geworden. Het is een miraculeus sterk geërodeerd gebied met bizarre, kleurrijke torens en pinakels, enorme buttes (uitsteeksels), diepe kloven en is de beschermde thuisbasis van de grootste verscheidenheid aan prairie grassoorten in het National Park System.
Vanaf 11.000 jaar geleden zijn de Badlands bewoond geweest door verschillende indianenstammen.
De titel voor Omwegen-36 valt me pas in – nee, zie ik pas – als ik de meest geschikte foto’s ervoor aan het uitzoeken ben. Het is een verhaal geworden over twee locaties in de State Wyoming. In het eerste gebied komen we in 2014 toevallig terecht en omdat benaming ontbreekt, betitelen we zelf deze wildernis maar als ‘Gooseberry Badlands’. Wanneer we in 2018 onverwachts weer in deze streek
In OMWEGEN-34 vertelde ik over de ervaringen tijdens het eerste gedeelte van de kennismakingstrip naar Canada in 2008, als voorbereiding op onze geplande emigratie naar de Okanagan Valley in 2009.
Deel 1 eindigde met de informatie over het stadje Osoyoos, dat in het meest zuidelijke en woestijnachtige gedeelte van de Okanagan Valley ligt, op de grens van Canada en de USA. Twee dagen lang hebben we aan Osoyoos en de wijde
De eerste aarzelende schreden op deze omweg zetten we in het voorjaar van 2007 tijdens ons verblijf in Santa Fe waar we voor vijf dagen zijn neergestreken. In de knusse lounge van ons Bed & Breakfast heb ik op verzoek van de eigenaren een informatiemap neergelegd waarin ik mijn schilderijen en mezelf als kunstenaar presenteer.
Terwijl mijn grote vriend en ik daar op een van die dagen na het ontbijt neerstrijken
