Omwegen-9

PARIA RIVER ROAD : Het loopt iets anders …

Zo beëindigde ik de vorige aflevering –  Omwegen-8  – waarin ik de verrassende hike beschrijf in het kleine gebied van de Toadstools aan de noordzijde van Highway 89 tussen Page AZ en Kanab UT. Prompt kwam de vraag van een aantal lezers hoe het verhaal nu verder gaat. “Het verhaal verschijnt … als het geschreven is” was mijn reactie. En met die uitspraak gaf ik mijn herinneringen de vrije teugel om samen met de op Paria River Road gemaakte foto’s een weg te zoeken naar een nieuw verhaal. En inderdaad, het werd weer een omweg.

Paria Movie Set

Diep tevreden over wat we vandaag in het gebied van de Toadstools gezien en gedaan hebben, rijden we terug richting Kanab. Ons voornemen om de rest van de dag alleen nog wat foto’s te bekijken, mails te versturen en het verslag bij te werken, wordt met één draai aan het stuurwiel een aantal uren uitgesteld. Nieuwsgierig als altijd minderen we vaart als we een paar mijl voorbij Cottonwood Canyon Road een Historic Marker zien.

De Historic Marker blijkt o.a. informatie te bevatten over Grand Staircase-Escalante, het gigantisch grote gebied in Utah dat tijdens het presidentschap van Bill Clinton tot National Monument werd geproclameerd. Een gebied waarvan we al (of slechts) een aantal stukken hebben verkend.

Rechts van de Marker loopt een dirt road het land in en we vermoeden dat dit de ca. 6 mijl lange onverharde Paria River Road is waarover we in 2005 al eens naar de old ghost town Pahreah reden en waar we toen ook de Paria Movie Set bekeken. De houten gebouwtjes die uit 1930 dateerden dienden meermaals als film-set voor films zoals The Outlaw Josie Wales met Clint Eastwood en o.a. de TV-serie Gunsmoke. Doordat de gebouwtjes totaal waren verweerd werden ze in 1999 afgebroken. In 2000 werden twee replica’s van de grootste gebouwtjes op deze plek gebouwd maar die werden tijdens een brand in 2006 verwoest. Ze zijn niet herbouwd maar de locatie heeft wel zijn naam behouden.

Randen en richels

Vandaag rijden we in een high clearance 2-wheel SUV de canyon in en ervaren dat ondanks de brede en diepe sporen de weg goed te berijden is. Thei kan zich van de rit destijds niets meer herinneren. Ik herken de fraai gekleurde bergen wel, maar in mijn herinnering waren het maar een paar heuvels met lichtpaarse randen. Wat we vandaag te zien krijgen is ronduit fenomenaal. Twee jaar geleden reden we in Noord Colorado door een canyon die we vanwege zijn ongewone kleuren ‘Canyon Pintado’ noemden. We waren toen al ’vollbegeistert’ over wat we te zien kregen. Deze weg naar Paria Movie Set is echt niet vergelijkbaar met die in Noord Colorado.
 

De weg lijkt zijn eigen route te kiezen en de mensen die hem willen volgen uit te nodigen om hun ogen erg goed de kost te geven. Kristenezielenogantoe. Is dit stukje aarde uit een kunstenaars-hemel gekopieerd en hier neergelegd? We zetten de auto op elke gewenste plek stil, we klimmen heuvels op en dalen af naar diepere gedeeltes. Op de bodem van de canyon blokkeert het snelstromende water in een zijvertakking van de Paria River ons de weg. We hebben niet eerder ervaring opgedaan met het rijden door hoogstaand water en we besluiten om daar vandaag ook geen eerste poging toe te doen. Mijn camera trekt zich niets aan van deze blokkade en terwijl ik kwijlend kleuren registreer die we in Nederland nog nooit hebben gezien, maakt hij gestaag overuren.
Het gebied van de Vermillion Cliffs is gigantisch groot. Niet alleen Paria River Canyon en Toadstools, die ten noorden van Highway 89 liggen, maken deel uit van de Vermillion Cliffs. Ook the Wave en White Pocket, twee gebieden ten zuiden van de Highway, zijn juwelen waar we een aantal jaren geleden al onze voetstappen achterlieten. Paria River Canyon is een onverwachte en prachtige voorbereiding voor onze tweede tocht naar the Wave die morgen gaat plaatsvinden.  

Chinle

Niet eerder heb ik me willen verdiepen in de exacte informatie over de tijdperken waarin bepaalde steenlagen zijn ontstaan. Aangezien ik geen geoloog ben zou ik de informatie toch nooit op de juiste manier hier kunnen weergeven. Het lijkt mij dat iedereen naar eigen behoefte een beroep kan doen op Google voor meer informatie. Enig napluizen nu leert mij echter dat de Chinle formatie is gevormd in het late Trias en dat die te vinden is in delen van Arizona, New Mexico, Utah en Colorado. Chinle bestaat o.m. uit (aflopend) : rode schalie en schalie zandsteen; lenzen van kalksteen conglomeraat met rode schalie; paars, lavendel, groen en lichtgekleurde bonte leisteen met kalksteen conglomeraat lenzen; chocoladekleurige kruimelige leisteen, aan de basis. 

Deze informatie laat me in elk geval wel nadenken over het effect dit soort landschappen op me heeft. Dat ik meer dan gefascineerd ben door rotsen, heuvels en bergen met banden, lagen, randen, richels, strepen en lijnen in de meest waanzinnige kleuren. Ik stel mezelf vervolgens de vraag waarom Thei en ik min of meer toevallig telkens weer in dit soort regio’s terecht komen, waardoor de fascinatie ervoor steeds sterker wordt.  Waar komt die fascinatie vandaan? Is de kunstenaar in mij altijd op zoek naar verhalen en zo ja, welke verhalen zitten er dan onder deze lijnen verborgen? Symboliseren deze lijnen – misschien juist voor mij – niet simpelweg de wegen die ik in mijn leven bewandel?  Wegen die de ene keer op ruige en opwindende manier kleur aan het leven geven,  dan weer zorgen voor broodnodige en nauwelijks geaccidenteerde rustperiodes. En is voor mij de tijd misschien rijp om deze lijnen te leren lezen?

*) Omwegen-10 verschijnt op 15 april 2020

Link naar fotoboek : RED*PURPLE*CORAL*PINK >>