Omwegen-1

BISTI : Badlands

In 1989 maakten Thei en ik tijdens onze eerste reis naar de Verenigde Staten als eerste kennis met het zuidwesten van dit grote land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Het was liefde op het eerste gezicht.

Nederland is keurig opgedeeld in overzichtelijke kleine plakjes land. In de Southwest van de USA werden we overdonderd door afstanden en landschappen waar geen einde aan scheen te komen. Verbaasd en vaak verbijsterd werden we door de gezichten van de wildernissen en woestijnen die volkomen nieuw voor ons waren. Woestijn betekende voor ons de grote zandbak van de Sahara zoals wij die in 1971 in Tunesië hadden leren kennen tijdens onze huwelijksreis. In de Southwest verslijten we onze wandelschoenen vooral op gortdroge gebarsten aarde en een veelal rotsachtige bodem. En telkens weer verliezen we tijdens een reis stukken van ons hart aan dit ruige land en de behoefte om deze stukken weer mee terug te nemen naar huis ontbreekt ons tot nu toe.

DREAMSCAPE

DREAM ON …

Kennismaking

Op weg vanuit Farmington naar Santa Fe in New Mexico kwamen we destijds bij toeval in de Bisti Badlands terecht. Verkeer was er in de armste en minst bevolkte staat van de Verenigde Staten toen amper en we hadden alle tijd en gelegenheid om ongestoord van bizar landschap te genieten terwijl het vrijwel lege asfalt mijl na mijl onder ons doorschoof. De lokroep om het onbekende landschap van dichterbij te gaan verkennen konden we redelijk lang weerstaan, maar bij een smalle dirt road zonder naam of nummer werd de temptatie te groot. De conditie van de dirt road was niet best. We manoeuvreerden zo goed als het kon langs de watergeulen op het soms glibberige pad totdat we niet verder konden omdat overvloedig hemelwater had besloten om maar midden op de dirt road een dag uit te rusten. We stapten uit, lieten de auto midden op de weg staan en struinden een tijd lang door de zwarte rotsen en geel- en goudkleurige heuvels. Deze eerste indrukken zijn nooit meer van mijn netvlies verdwenen.

BRIGHT SILENCE

DREAM BABY … DREAM

Bizarre Wildernis

Bisti is een ruig, droog en verlaten gebied met een bijzondere uitstraling. Een wildernis met veel bodemschatten, waarvan een deel wordt geëxploiteerd. Vanwege deze bodemschatten, zoals aardolie en uranium, is dit gedeelte afgesloten met prikkeldraad. Een beveiliging die niet veel voorstelt en gezien de plekken waar een deuk in de draad zit vermoeden we dat wij niet eerste ongehoorzame burgers zijn geweest. Het toegankelijke gebied is gigantisch groot en een aaneenschakeling van bergen, heuvels en canyons;
gebieden met de meest waanzinnige kleuren en de meest wonderlijke vormen. Een bizarre wildernis, waar mensen de ontbrekende factor zijn, die een verslavend effect op mij heeft. Het is een van de plekken waar ik het liefste naar toe ga en waar ik me intens thuis voel. Geen mensen, geen franje, geen uiterlijk vertier. Plekken vol leegte, waar je alleen jezelf tegenkomt. Een heleboel ’niets’. Een dag hier rondzwerven is een aardige testcase om uit te proberen of je goed met jezelf door een deur kunt. Het kan een rauwe confrontatie zijn met je eigen ik, maar het kan ook voor een gevoel van lichtheid zorgen dat je even loskoppelt van de aarde.

Omwegen

De planningen die we voor onze reizen maken zijn vaak geen lang leven beschoren. Onverwachte ontmoetingen of extreme weersomstandigheden die de reisroute in een andere richting duwen, beschouw ik inmiddels als uitnodigingen om een omweg te maken naar een plek met een bijzonder verhaal. Bisti blijft me uitnodigen om mijn grenzen te verleggen en nieuwe ervaringen op te doen. Dit gebied met zijn sprankelende energie is een onuitsprekelijke inspiratiebron voor me. En zolang mijn geest nieuwsgierig blijft, zullen mijn voeten me naar Bisti voeren en het gevoel van thuiskomen blijven voeden.